Даъвати духтарони омӯзгор аз Русия барои таълим дар мактабҳои Тоҷикистон бо вокунишҳои мухталифи хонандагони торнамои “Озодагон” рӯбарӯ омад. Яке аз хонандагони доимии мо бо номи Сорбони Ошиқ дар шарҳе ин тасмими Вазорати маориф ва ҳукумати кишварро нодуруст шуморидааст. Ҳоло номаи Сорбонро нашр карда, аз Шумо ҳам мехоҳем, назару пешниҳодҳои худро ба мо бифристед: ozodagonweb@gmail.com
“Духтарони ҷавони руси маълумоти олии педагогӣ дошта дар худи Русия ҳам ниҳоят боқадранд. То ҷое бохабарам, онҳоро ҳукумати Русия ба ҷойи кору манзил таъмин менамояд.
Ба таври дигар, духтарону занҳои ҷавони руси маълумотдор аз рӯи тарбияву маълумотнокии худ ниҳоят касбдӯстдоранду дилгармона ба кори худ муносибат мекунанд. Ҳолатҳое буданд, ки онҳо бо музди камтарин ва сари вақт дастраснашаванда тоқат карда, рӯз мегузарониданд.
Мушкилии касби онҳо аз он иборат аст, ки кӯдакони рус ниҳоят нозуку мустақилфеъланд. Бо онҳо ҳангоми муносибат тавре рафтор кардан лозим аст, ки гӯиё онҳо низ ҳамсоли худатанд. Суханҳо бояд ҳалимонаву рост ва каме оҳанги тарбиявӣ дошта бошанд. Чунки агар онҳоро танбеҳ диҳӣ, чунон зирак ҳастанд, ки эътироз мекунанд. Дар Тоҷикистон боз онҳо бо душвориҳои дучанд гирифтор мешаванд.
Ҳеч тассаввур карда наметавонам, ки Оксанаи 21-солаи сибиридухтар якуякбора рафта, дар дуртарин мактаби деҳаи кӯҳистони Тоҷикистон ба фарзандони тоҷик дарс гӯяд. Дар давраҳои СССР дар Тоҷикистони Шӯравӣ қариб ним миллион аҳолии русзабон зиндагӣ мекарданд. Нутқи русиро ҳар рӯз тариқи радиову телевизион мешунидем. Дар мактабҳои миёна муаллиму муаллимаҳои забони русӣ буданд. Ҳолатҳое мешуд, ки аз рӯи касбу кор ва муроҷиат, мо ба забони русӣ ҳарф мезадем. Яъне, ба қавли як файласуф, мо дар байни онҳо будему онҳо дар байни мо. Дар коргоҳу муассиса ва корхонаҳои истеҳсоливу хизматрасониву амсоли инҳо, мо узви як коллектив будем.
Сабаби забони русиро донистани бисёре аз мо дар он буд, ки русзабонҳо бо ҳамроҳии мо кор мекарданд. Ҳоло бошад, наврасону ҷавонони тоҷик якраву мушкилтарбия гаштаанд. Дар Русия будани муҳоҷирони ҷавони корӣ заминаи муфид аст, ки каму беш забони русиро омӯзанд. Дар хотир дошта бошед, ҳамон тоҷикони инқилобчиву сиёсатмадори солҳои 20-уму 30-юми асри гузашта онҳое буданд, ки бо русҳо дар шаҳрҳои Тошканду Хева ва Самарқанду Бухорову Хуҷанд кор мекарданд.
Вале пай мебарем, ки ҷавонони муҳоҷир тамоман майли омӯзиши ин забонро надоранд. Барои онҳо дар навбати аввал дороиву пулёбӣ ва доштани мошини хориҷиву майли хоса ба худдӯсториву яккатозӣ ва доштани кинаву адоват нисбати худиҳову бегонаҳо мебошад. Фаҳмидани мақсаду мароми ин ҷавонони нав муаммост. Ҳатто дар соатҳои фароғату рӯзҳои истироҳат онҳо аз тамоши диски "ситораҳои тоҷик" ва сайру гашти бе мақсаду беохир монда намешаванд.
Сорбони Ошиқ, РФ”