Ба интихоботи парлумоние, ки санаи 1-уми март баргузор мегардад, ҳатман меравам, чун ки новобаста аз он ки интихобот шаффоф мегузарад ё на, бояд раъйи худро бидиҳам. Аз он хабарҳое, ки ҳаррӯз аз воситаҳои ахбори омма мешунавем, рости гап интизори шаффофияташ ҳам нестам. Дар ВАО зиёд маводе чоп шуданд ва аз он далолат медиҳанд, ки шаффофият танҳо дар сухан аст. Новоста аз ин раъйи худро медиҳам ва умед мекунам, ки мардум омада раъйи худро медиҳанд, ҳатто шаффоф ҳам нагузарад, онҳе, ки масъули ҳисобу китоб ва ҷамъбастанд, агар имрӯз дар назди қонун ҳам ҷавоб надиҳанд як рӯз дар назди виҷдон ва башар ҳатман бояд ҷавоб хоҳанд дод. Умед мекунам, ки участкаҳои интихоботӣ овози ман ва аз дигаронро ба назар бигиранд, агар не ин ба фоидаи мардум ва давлат намешавад.
Абдуазими АБДУВАҲҲОБ, хабарнигор
Майли ба овоздиҳӣ рафтан надорам. Дар се интихобот (дутоаш миёндаврӣ)-и вакилони Маҷлиси намояндагон нозир будам. Бевосита шоҳиди он ҳастам, ки раванди раъйдиҳӣ пур аз тақаллубу ношаффоф мегузашт. Раванди маъракаи пешазинтихоботии кунунӣ ҳам нишон дода истодааст, ки интихоботи навбатӣ аз маъаракаҳои қаблӣ фарқе надорад, аз ин сабаб майли рафтан надорам. Ин як намоиши аз қабл тарҳрезишуда аст, ки натиҷааш барои ба саҳнагузорандаҳо маълум мебошад.
Хайриддини БОЗОР, сароянда
Аллбата меравам, барои он ки ояндаи ҷумҳурии азизамон гулгулшукуфон бошад. Аҳмият медиҳам вазъи зиндагӣ дар Тоҷикистон нисбати пештара хеле хуб шудаааст ва баъди интихоботи навбатӣ мумкин аз ин ҳам хубтар шавад.
Завқибек САИДАМИНӢ, фаъоли ҷомеаи шаҳрвандӣ
Албатта, меравам, ман аслан дар ҳамаи интихоботҳо қариб, ки иштирок кардаам. Ҳарчанд, ба баъзеашон бовар ҳам надоштам! Меравам то раъйи худро, ки ҳаққи ман аст, бидиҳам. Чун бовар дорам, ҳар овоз ҳисоб мешавад, агар ҳалкунанда ҳам набошад!
Абдуллоҳ ОҚИЛЗОДА, рӯзноманигор
Рӯзи 1 март ҳатман ба интихобот меравам, чун барои ман болотар аз ин ки маъракаи муҳими сиёсӣ ва то ҳадде тақдири ояндаи миллат ҳал мегардад, масъалаи имонӣ ва эътиқодист. Зеро Қуръони карим дар ояти 283-уми сураи Бақара ба мо мусалмонон дастури расмӣ медиҳад, ки шаҳодати худро пинҳон накунед. Ва ҳатто ҳар касе онро пинҳон кунад, гунаҳкор дониста мешавад (мазмуни ояи боло). Овоздиҳӣ маънои шаҳодатро дорад. Пас набояд онро китмон кунем, ҳатто агар фаразан ҳеҷ касе аз номзадҳо писанди мо набошад ҳам, шахсан рафта назди сандуқи раъйдиҳӣ ҳамин сазовор набуданашонро бо дасти худ шоҳидӣ медиҳам. Аммо ин ки овозҳои мо ҳамчун амонат нигаҳдорӣ мешавад ё хайр, ин дигар кори масъулин аст. Худашон медонанду виҷдону имону рӯзи охираташон.
Исфандиёр АМИНӢ, фаъоли ҷомеаи шаҳрвандӣ
Ба интихобот намеравам! Барои он ки дар давоми 28 соли умрам аз ягон вакил ягон хидмате барои халқу Ватан надидаам.
Мирзобобур МУНТАСИР, сокини шаҳри Душанбе
Ба фикри ман, рафтан ба интихобот зарур аст. Ба далели он ки имрӯз аз интихоби дурусти мо амалишавии барномаҳои ҳизбҳо вобаста аст. Ҳарчанд хостам барномаи таблиғии ҳизбҳои дигарро ҳам пайдо кунам ва бинем чӣ андешаю пешниҳод доранд барои ин давр, аммо фақат аз ҲНИТ дастрас шуд. Вазъияти ҷаҳонӣ ва буҳрону бархурдҳои кишварҳои дӯсту ба мо бегона зарурияте ба вуҷуд овардааст, ки имрӯз аз пайи интихоби барномаи дурусти ҳизбӣ бошем, то масъалаҳои иқтисодии моро ҳал намояд.Мӯҳр