Яке аз хонандагони “Озодагон” бо ирсоли номае ба унвонии хабаргузорӣ аз зинда шудани баҳси ҳамҷинсгароӣ дар ҷомеаи тоҷик шадидан нигаронӣ карда, аз сокинони кишвар хостааст, дар ин масъала бетараф набошанд. Ин номаи корбари “Озодагон” аст:
“Бузурге фармудааст, “миллатро на аз рӯи шуморааш, балки аз рӯи фарзандони оқилу фарзонааш мешиносанд”. Имрӯз дар арсаи дунё тоҷикро бо чӣ мешинохта бошанд?! Бо фақру бенавоӣ, бо шумораи муҳоҷирони аробакашу роҳрӯбҳояш дар Русия ё бо бебарқию маҳдудкунии озодиҳои динӣ?!
Магар барои муаррифӣ шудани миллати тоҷик ин ҳама кам буд, ки боз як падидаи номатлубе бо унвони ҳамҷинсгароӣ пайдо шудааст. Дар яке аз расонаҳо матлаберо дар ин бора, ки худи қаҳрамонаш низ ном бурда шудааст, хонда, нафратам ба чунин ашхоси бе ор зиёд гашт. Ба шаъни ин миллат, ки ҷабру озору оворагии зиёде дидааст, ҳазорҳо туҳмату буҳтон бас набуд, ки боз ин ингуна нафарон аз худу аз ҳаммаслаконаш хабар медиҳанд? Он чӣ ки дар каломи Худову ҳадиси Паёмбар (с) наҳй гардидаву лаънат фиристода шудааст, барои мардуме, ки худу гузаштагонаш мусалмон мебошад, кофист. Худое накарда, агар ин амали номатлуб дар ҷумҳурии мо рушд ёбад, боиси шармандагист.
Ин дар ҳолест, ки ҳоло шумораи занону духтарон нисбат ба мардҳо чандин баробар бештар аст. Агар инро чун либоси аврупоӣ қабул намоянд, мо ин доғро бо ягон чиз шуста наметавонему тоқати бардошти ин нангро низ надорем. Азизон биёед, бо ҳам пеши ин амалӣ нанговари ношоистаро гирем.
Дар замони рукуди Иттиҳоди Шӯравӣ Садриддин Айни дар муқобили режими сталинӣ барои миллати тоҷик арзандатарин хизматҳоро кардааст. Бобоҷон Ғафуров аз сафолпораю аз варақҳои нимсӯхтаи китобҳо, аз баҳри мансаб гузашта, китоби оламшумули тоҷиконро ба ҷаҳониён муаррифӣ кард.
Мирзо Турсунзода раиси Кумитаи сулҳи Осиё ва Африқо буд. Худ шоду ғамҳои миллати дигарро мехӯрд. Дар симои ин гуна фарзандҳо, ҷаҳон тоҷикро медонисту мешинохт. Талош кунем, ки дар оянда моро на бо роҳрӯбиву ҳамҷинсгароӣ, балки мисли гузашта бо далериву ватандорӣ, мардонагию шикастнопазирӣ ва меҳрубониву саховатмандӣ бишносанду эҳтиром кунанд. Чӣ гуфтед?
Наврӯзи ХАЙРУЛБАШАР”