Расонаҳо нуқтаи охири муроҷиати шаҳрвандон ё додхоҳии онҳо шудааст. Ҳар рӯз тақрибан як номаи пурсӯзу гудози сокинонро дар бораи дарёфти замин, мушкили манзил, баҳси додгоҳиву парвандаҳои “сохта” дастрас мекунем. Баъзеи ин номаҳо аз рӯи мазмуни худ бояд ба додситонӣ ё мақомоти дигари интизомӣ навишта шаванд, аммо мардум онро ба расонаҳо меоранд. Ба расонаҳо меоранд, чун дар мақомот ё ба додашон нарасидаанд ва ё ҳалли мушкилашонро ба таъхир гузоштаанд ё ҷавоби манфӣ додаанд. Ҳоло номае аз Сулҳиддин Мирмаҳмедов, сокини шаҳри Хуҷанд расидааст, ки аз дасти як ҳамсояи худ ба дод омадааст ва шикоят дорад, ки дар пайи азиятҳои ӯ писару духтари хурдсолаш бемор шудаанд.