Бархе аз ҳамсарони ҷавонони тоҷик, ки дар Сурия ва Ироқ кушта шудаанд мегӯянд, дар назди ҷомеа аз кирдори шавҳаронашон бори хиҷолат мекашанд. Ба хотири ин муҳити фароҳамсохтаи шавҳаронашон, онҳо гушанишиниро ихтиёр кардаву аз ширкат дар маросимҳои тӯйю мотам худро канор мегиранд. Аммо Гулқадаҳ қаҳрамони гузориши мо аз камтарин занонест, ки баъди марги шавҳараш дар Сурия зиндагии худро дубора сохт ва ҳоло барои ду фарзандаш ҳам модар асту ҳам падар.
Гулқадаҳ сокини 26-солаи ноҳияи Вахш, баъди он ки хабари кушта шудани шавҳараш дар Сурияро шунид, тарки хонаи хусуру хушдоман кард. Вай мегӯяд, ҳарчанд дар рузҳои аввал зиндагӣ барояш сахту мушкил буд, аммо ба хотире, ки ҳар кунҷи хона хотироте аз шавҳар дошт ва ҳар замон зинда шудани ёди шавҳари аз дастдода барояш фоҷеа буд онҷоро тарк кард ва зиндагиро ба хотири худу фарзандонаш аз нав оғоз кард. Шавҳари Гулқадаҳ, Қудратулло Гулов якуним соли пеш аз Русия ба Сурия рафтааст ва баъди чанд моҳе ба хонаводааш хабари марги ӯ дар майдонҳои чанг расид.
Гулқадаҳ бо ду фарзанд, яке ҳафт ва дигари панҷсола имрӯз дар хонаи волидон зиндагӣ дорад. Ин зан дар сӯҳбат бо мо гуфт, ҳарчанд шавҳараш муҳоҷир буду дар як сол ҳамагӣ чанд моҳ бо ӯ зиндагӣ мекард, аммо боз ҳам хушбахт буд, чун медонист ки шавҳараш дар Русия аст. Аз ҳолаш бохабар буд ва бовар дошт, ки муваққатан ҳам бошад, ба наздашон бармегардад. Аммо ҳоло ин зани ҷавон бо вуҷуди он ки бовар надорад шавҳараш кушта шудааст, гушанишинӣ ва ғаму ғурбатро канор гузошта, ба хотири худу фарзандонаш зиндагии тозаро оғоз кардааст.
Ин зан бо кумаки волидонаш мошинаи дарздузӣ харидорӣ кард ва ҳоло бо ҳунари дузандагӣ зиндагии худу ду фарзандашро пеш мебарад. Вай мегӯяд, борҳо шунидааст, ки даҳҳо зани тоҷик баробари рафтани шавҳаронаш ба Сурияву Ироқ бо фарзандони худ ба ин кишварҳо сафар карданд, аммо билохира баъди марги шавҳаронашон худу фарзандони бегуноҳашонро бо рузгори сахту сангин дучор карданд. “Ман шавҳарамро дӯст медоштам чун ҳамаи солҳое ки бо ҳам зиндагӣ доштем, ягон маротиба ҳарфи баде нагуфта буд, ӯ ҳам ману фарзандонро дуст медошт. Инсонҳо ба умеданд, ман ҳам умед дорам ки шавҳарам рӯзе меояд. Вале ман бояд ояндаи ду фарзандамро фикр кунам. Албатта дар хонаи падару модар будан ин ҳам бо ду фарзанд зиндагӣ осон нест, вале кушиш мекунам онҳо таъмин ва тарбияи хуб кунам. Куртаҳои одамонро медузам, боз ҳунари духтани либосҳои мактабиро дорам. Соли гузашта барои мактаббачаҳои деҳа фармоиш гирифта будам. Ин беҳтар аз он аст, ки ман ҳам аз қафои шавҳарам мерафату онҷо азоб мекашидам”,- қисса кард Гулқадаҳ.
Гулқадаҳ мегӯяд, пас аз рафтан ва кушта шудани ҳамсарони ба ном ҷиҳодии худ, занон дар деҳу ноҳияашон ва берун аз он ҳамчун “ҳамсари террорист” шинохтаву ангуштнамо ҳастанд ва инро таҳаммул кардан кори осон нест, вале ӯ тавонист худро аз ин муҳит каме ҳам бошад берун кашад. Ба гуфтаи вай, бигзор занони дигаре ки ҳамтақдири ӯ ҳастанд, худро аз ҷомеа канор нагиранд ва баракс барои таҳсилу зиндагии хуби фарзандони хеш даст ба кор шаванд ва зиндагии ояндаи худро беҳтар аз имрӯз гардонанд.