16 дек 2014 08:20Тоҷикистон / Дидгоҳи хос

Оҳ аз қурутобхоҳии ману вой аз ҳоли мардум

Фарҳехтаи ТОҶИК, рӯзноманигор

Аввалин борони барфолуди зимистонаи фасли тирамоҳи соли 2014 ҳеч гоҳ аз хотирам зудуда нахоҳад гардид. Чунки ман он рӯз аввалин маротиба ҳамчун донишҷӯи аз ноҳияи дурдаст ба пойтахти Тоҷикистономада, ба бозори бузурги “Корвон” рафтам. Аслан танҳо барои тамошо рафта будам, аммо гӯё, ки ман кадом чизи муҳимеро мехарида бошам ба ҳама растаҳову дуконҳои он медаромадам. Тақрибан нисф зиёди бозори ҳам яклухтфурӯш ва ҳам чаканафурӯшро давр задаму каме хаста шудам ва аз баски соат қариб ба 16 наздик шудаву ман ҳоло ҳам хӯроки нисфирӯзро нахурда будам хостам аз ягон ошхонаи бозор “қурутоб” тановул кунам. Дар баробари пайдо шудани ин хоҳиш дар ман борони тирамоҳӣ ҳам оғоз шудаву авҷ гирифт, вале ин хоҳиш маро ҳеч тарк намекард. Ба ҷустуҷӯи ошхонаи қурутобдошта шурӯъ кардам, аммо бо чанд “даҳшатҳо”-е рӯбарӯ шудам, ки дигар қурутобхурӣ ҳам аз хотирам баромад.

Ногаҳон аз назди ман чанд талбандае давон гузашта ба самти баромадгоҳ рафтанд, фикр кардам онҳо аз борон гурехта истодаанд, лекин аз паси онҳо ду милисаро ҳам дидам, ки ба шиддати борони барфолуд нигоҳ накарда, эшонро таъқиб менамуданд. Ман гиребон доша, ҷустуҷӯи “қурутоб”-ро давом додам. Дар як паҳлӯи роҳ чанд духтари тақрибан 10-12 солаеро вохӯрдам, ки аз сардии ҳаво ба худ печоншудаву мисли “ғунча” нишаста бо овози пасти хунукхӯрда “ҷувории 50 дирамада-биё” мегуфтанд. Тамоман дилозурда шудам. Бо ҳамин дилозурдагӣ як илоҷе карда чашмамро аз онҳо кандам ва ба сӯи истгоҳ (пробка)-и микроавтобусҳо равон шудам. Дар баромадгоҳи бозор нигоҳам ба марди солхӯрдае афтид, ки тоқии чандинсола дар сараш ва пироҳани лойолуд дар танаш “бечатр” меваҳои деҳқониашро мефурӯхт. Ба оби нуги биниву дастони ларзоне, ки аз ғояти сардӣ ба ин ҳол омада буд дилам сӯхту ба нархи қиммат ҳа мбошад, чанд килое аз себу хурмояш харидорӣ кардам.

Ин ҳам ба хайр будаст. Баъд аз он як зани солхӯрдаеро дидам, ки ба тохтутози одамон ва шитофтани онҳо аз борон нигоҳ накарда дудасташ ба ҷайб дар назди мизи “чиптаҳои лотофурушӣ” интизори мизоҷону бозингарон буд. Ба ҳоли ӯ дар таҳайюр мондаму гуфтам:
-Холаҷон, шумо хунук намехуред?
Холаи “лотофурӯш” беибою бедиранг ба саволи ман чунин ҷавоб дод:
-Э бачаи ҷон, як бозӣ карда бахтатро намесанҷӣ?
Дар интиҳои ҳамаи ин ба худ гуфтам:
“Оҳ аз қурутобхоҳии ману вой аз ҳолимардум”!

Мӯҳр

Хабарҳои монанд: