Рустами Маҷид: “Тарафдори онам, ки дарси муҳоҷират бошад!"
Рустами МАҶИД
Ҳафтаи гузашта мудири як мактаби миёна аз ноҳияи Файзобод пешниҳод кард, ки дар муассисаҳои таълимӣ дарси муҳоҷират ҷорӣ шавад. Ба гуфтаи ӯ, бояд китоби махсус таҳия ва миёни толибони илм паҳн шавад ва соат барои фанни алоҳида ҷудо гардад, то хонандагон донанд, ки як муҳоҷири намунавӣ чигуна аст.
Пешниҳоди аҷиб. Навгонии ҳақиқӣ. Боз мегӯянд, дар мо, дар маорифи мо, навовариҳо нест. Ана, мешудаст-ку! Аввал ҳамин идея ва пешниҳод пайдо мешавад, онро дастгирӣ кардан лозим, то кори муфид анҷом шавад. Мардум назари гуногун доранд. Аксарият гуфтанд, ҳаминаш намерасид, ки ба ҷои ҳалли мушкилот, муҳоҷир тайёр кунем. Аммо як назар кунед: мушкили мо имрӯз чист? Статус-кво ҳамин аст: ҷои кори асосии тоҷикон Русия мебошад. Инро қабул кунему беҳбуд бахшем.
Чанд сол пеш тадқиқоте нишон дод, ки беш аз нисфи хонандагони мактабҳои миёна ояндаи худро дар Русия мебинанд. Аз ин миён, як ё якуним фоиз бо мақсадҳое монанди хондан рафтан буд. Ростӣ, ман онҳоро намефаҳмам: ба Русия хондан чаро?! О барои хондан пул намедиҳанд-ку! Қатори он 98 фоизи дигар, ҳунар омӯзеду бо шкатур ва лойзанӣ пул кор кунед, намешавад?
Чигуна? Ана, мефаҳмед. Барои ман дар парлумон овоз диҳед, ваъда медиҳам, ки чигуна муҳоҷири намунавӣ шуданро бароятон меомӯзонем! Қабл аз ҳама, муҳоҷирони таҷрибадору рӯзгордидаро ҷамъ овардан лозим, то ба наврасон фаҳмонанд, ки дар Русия дар куҷо ва чӣ корро пайдо кардан мумкин аст. Аз донишу таҷрибаи онҳо ва маълумоти оморӣ истифода карда, дар ҳамкорӣ бо Вазорати меҳнату муҳоҷират ва Академияи илмҳо, иқтисоддонону стратегҳо дурнамои рушди муҳоҷиратро бо дарназардошти талаботи бозори меҳнату сохтмони Русия омода кунанд.
Дарсҳо бояд ҷанбаҳои гуногуни ҳаёти муҳоҷирро дар бар гиранд. Бо мақсади ҷалби тамоми диққат ва ҳунари муаллимон ва сабуктар шудани бори омӯзиш, дарси меҳнат, забони русӣ, ҳуқуқ ва баъзеи дигар бояд аз миён бардошта шавад, чунки ҳамаи ин дар доираи фанни муҳоҷират омӯхта хоҳад шуд. Аз як тараф, сарфаи пул барои низоми маориф ҳам мешавад.
Барои беҳтар омода шудани кӯдакон ба муҳоҷират, сари як миз 5-6 нафарӣ ва дар як синф на камтар аз 58 кас ва бидуни чароғ бояд дарс хонанд. Барои ин беҳтарин ҷо тахҳона хоҳад буд. Ба тобоварии бадан низ бояд аҳамият дода шавад. Кӯдак бояд бо афсонаҳое монанди донишгоҳу кори табибию зиндагии осуда дар назди зану фарзанд ва дигар хурофот калон нашуда, ҳақиқати ҳаётро донад, то оянда дар намонад. Аз он ҷумла, якрӯздармиён гуруҳи махсус аз синфҳои калонтар онҳоро зери лату кӯб гирифта, ҷавонтаронро ба бардоштани бори таҳқир одат кунонанд. Ҳамчунин, бояд дар ҳамаи мактабҳо хобгоҳҳо кушода шавад, то хонандагон ба моҳҳо дур будан аз аҳли оила одат карда бошанд.
Ба чанд ҷузъиёти муҳим аҳамият дода шавад: хонандагон бояд қоидаҳои рафторро донанд. Фаҳмонда шавад, ки “что естественно, то не безобразно”, бинобарин дар ҳавопаймо бӯи пои чанд соат дохили кроссовки ҳеҷ ҷои бадӣ надорад. Ба касе намефорад, аз тайёра худро партояд!
Ҳавопаймо аслан хоҳиши дар замин як дақиқа истоданро надораду ҳамин ки сӯзишворӣ гирифт, дарҳол аз фурудгоҳ мегурезад. Бинобарин, ҳамаи мусофирон якбора ҳуҷум кунанд, то саривақт аз ҳавопаймо берун омадан ё ба он нишастан “успет” кунанд. Аслан, навбату “очират” (очередь) барои нозукон асту айби мо нест, ки мо табиатан қувваи дағал дорем.
Дар ҳавопаймою мошин баланд гап задан лозим, чунки онҷо ҳатман одам кар мешавад. Курсиро то охир қафо бурда баҳузур истироҳат кунед; агар нафари дар пушт нишаста нахоҳад ки вазни Шумо рӯи зонуяш бошад, бигзор пояшро калта кунад. Ин мушкили худаш.
Барои сарсабз кардани Замин, нос чизи хеле муфид аст. Онро дар роҳ туф карда, мо ғамхории худро барои сайёраамон нишон медиҳем. Дар омади гап, чаро Гринпис ин амалро дар ташаббусҳои худ ба назар нагирифтааст?!
Як чизро бояд донем, ки дар Русия касе моро намешиносад. Барои ҳамин, сару бадан ва либосро шустан ҳатмӣ нест. Бе ин ҳам моро “чурка” мегӯянд, пас бигзор “чурка” бошем. Либоси варзишӣ бошад, нишони олии тамаддун аст. Ин ғарбиҳо инро намефаҳманду ҳанӯз ба сатҳи фарҳангу тамаддуни ориёӣ нарасидаанд. Аз ин рӯ беибо дар ҳар куҷо, ки хоҳед ба бар кунед.
Нуктаи муҳими дигар ин аст, ки муҳоҷир бояд ғами хонаю оилаашро нахӯрад: ба хона пул равон кунад, бас! Дар урфият мегӯянд, ҳамсояи хуб беҳ аз хеши дур. Мо беҳтарину бузуртарин ҳамсояҳоро дорем: чиниҳо то баргаштани муҳоҷирон аҳли оилаашонро нигоҳубин мекунанд.
Хонаю Ватанамон низ холӣ нахоҳад монд. Ҳамон хитоиҳо, ба унвони мисол, метавонанд ҳам бароямон хона созанд, ҳам роҳ, ҳам маркази гармидиҳӣ. Вазифаи ҷонии мо обод кардани Русия мебошад.
Муҳимтарин нукта ҳамин аст, ки идеологияи куҳнаю ба ҷомеаи мардумсолорӣ ва дунявӣ номувофиқ, ба монанди мактаби олӣ, рушди иқтисоди кишвар, барқу газ ва нафти ватанӣ, ислоҳоти иқтисодиву сиёсӣ ва ғайраро фаромӯш кунем ва танҳо дар андешаи муҳоҷират бошем.
Мӯҳр
ТАҚВИМ
« Май 2024 » |
---|
Душ | Сеш | Чор | Пан | Ҷум | Шан | Якш |
---|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |