Эмомалӣ Раҳмон, раисиҷумҳури Тоҷикистон рӯзи 29 феврал дар ҷаласаи ҳукумат аз хушксолӣ ва камҳосилӣ дар кишвар ҳушдор дода, таъкид намуд, чорабиниҳои давлатӣ ва анъанаю маросими серхароҷоти мардумӣ бояд бо харҷи камтарин ба роҳ монда шаванд ва мардум барои худ маводи ғизоӣ захира намоянд. Бо таваҷҷуҳ ба ин, “Озодагон” аз чанд нафар пурсид: ШУМО ШАРОИТИ ЗАХИРА КАРДАН ДОРЕД?
Шуҳрат ЛАТИФОВ, коршинос
Савол хело баҳсангез аст. Аввалан, захира намудани ғизо хоси мардуми мост. Мардуме, ки аз дуруст истифодабарии буҷаи оилавӣ хабар доранд, ҳама вақт захира менамоянд. Яъне, маводи ғизоиро яклухт барои як ҳафта, моҳ ё мавсим мехаранд ва ин имконияти сарфаи маблағи буҷаи оилавист. Масалан, маҳсулоти полизӣ, картошка, сабзӣ, пиёз... Лекин мардуми шаҳр, ки дар биноҳои баландошёна зиндагӣ доранд, аз сабаби набудани шароит имкони захира кардан надоранд. Дигар он ки чӣ қадар мардум ё худ кадом табақаи мардум метавонанд захира кунанд? Афсус дар шароити буҳрони иқтисодӣ теъдоди мардуми миёнаҳол зиёд шуд ва аксар наметавонанд маводи ғизоии рӯзмарраро ба оилаи худ таъмин намоянд. Зеро ҳама хизматрасониҳо, новобаста аз нархгузориҳои бозор ба хурокворӣ баланд рафтааст. Ман дар бинои баландошёна зиндагии миёнаҳол дорам ва метавонам аз рўи шароит танҳо моҳона ғизо захира намоям.
Бобо МАНСУРОВ, ҷавони тоҷик
Не! Агар имрӯз ба даромади аксари мардум назар андозед, даромади онҳо аз ҳисоби Русия мебошад. Вале худи Русия ба буҳрони иқтисодӣ гирифтор шудаст. Аз тарафи дигар қонунҳое, ки дар Русия барои муҳоҷирон ҷорӣ шудааст зиндагии онҳоро мушкил сохт. Моҳонае, ки ҳоло муҳоҷирон мегиранд, барои захира кардан басанда нест.
Асомиддин РАМАЗОНӢ, омӯзгор
Аввалаш Худо кунад, ки баҳор сербориш шавад. Дувум, на ҳамаи имкони захира кардани маводи ғизоӣ доранд. Баъзе маводи хӯрокаро захира карда ҳам намешавад. Шояд дар деҳот имкони захираи гандуму дигар намуди донагӣ ва ё пиёзу картошка бошад, вале ба фикри ман дар шаҳр ин имкон камтар аст. Ростӣ, ман на аз ҷиҳати иқтисодӣ ва на аз ҷиҳати иҷтимоӣ наметавонам маводи як соларо пешакӣ захира кунам.
Айём НАБИЕВ, деҳқон
Танҳо ҳаминро гуфта метавонам, ки барои як сол мумкин, агар ҳосили имсола нағз шавад. Лекин ман фикри ҳамин рӯзро дорам, то фардо Худо подшоҳ.
Зулайхо УСМОНОВА, муаллимаи донишгоҳ
Бо моҳонаи мо захираи дусола кардан қариб, ки имконнопазир мебошад. Лекин маросимҳоро камхарҷ кардан лозим аст. Ман бо Ҷаноби Олӣ розӣ ҳастам.
Хайёлбӣ РАҲМОНОВА, муҳоҷири меҳнатӣ
Не, Имкон надорем. Оилаи мо калон ва ҳама бекоранд. Ман танҳо дар муҳоҷирати меҳнатӣ кор мекунам ва пуле, ки мегирам барои захира кардан намерасад.
Маҳмудшоҳ КАБИРОВ, равоншинос
Президенти кишвар дар масъалаи захираи хурду хӯрок ҳарф зад ва ин ҳушдории умумӣ барои шаҳрвандони Ҷумҳурии Тоҷикистон буд. Акнун кормандони масъули давлатӣ дар бораи захираи маводи ғизоӣ ба шакли мушаххас нишон диҳанд, то мардум бидонанд чӣ тавр захира кунанд ва чиро!? Дар он вақт мумкин аст захира кардан, яъне стратегияро Президент гуфт ва мутахассисонро лозим меояд, тактикаи онро коркард кунанд. Дар он ҳолат мо ҳам осон захира мекунем.